نور المبین

رب مهربانم سلام

برای آن که مال دنیا و نعمت ها تبدیل به وسیله ی سقوط

در دنیا نشود باید که به نام رب مبارک تبرک یابد.

تا مال  و نعمت ها با عنایت حق در جهت صلاح و برکت

و خیر استفاده گردد و مفید فایده باشد.

والا مال اندوزی  و اتلاف نعمت ها دنیا را

ضایع کند و آخرت را به باد فنادهد.

و انسان باید مال  و نعمت ها را به اندازه ی رفع ضرورت

و تثبیت دینداری خویش و دیگران صرف نماید.

و  در مصرف  مال و نعمت ها قناعت نماید

تا به ذلت حرص و طمع  و حسد به مال و نعمت ها ي دیگران مبتلا نگردد.

و دستور شریعت حق را در کسب مال

ونعمت ها و کمک به ارحام رعايت نماید.

در دستور شریعت حق به کسب مال

و كسب نعمت ها ودادن زکات تأکید شده است.

حتی اگر مال  و نعمت هاي انسان اندک باشد

باید اندکی از مال  و نعمت ها را صرف کمک و صدقه

و رفع حوائج دیگران نماید تا از آفت های ریا،ربا،تفاخر،تکبر،تبذیر

بخل،توقع،منت،شهرت،حیلت،خدعت،

 و مکر که از آلودگی های مال اندوزی  و اتلاف نعمت ها است

و نفس  را هار و درنده سازد در امان بماند.

ومال  و نعمت هاي دنیای اسفل را با زکات شریعت حق به نور و سرور

و صفا و ثبات و سعادت عالم علوی بدل سازد.

که مال اندوزی  و اتلاف نعمت هاي دنيا

در عالم اسفل اگر طبق دستور شریعت حق نباشد.

در نفس اماره ده آفت تکبر آور را تولید نماید.

1.جمع مال و نعمت ها،طغیان آور نفس است.

2. جمع مال  و نعمت ها ظلم به نفس و فساد آور بر زیر دستان است.

3. جمع مال  و نعمت ها اعراض و رویگردانی از خدا آورد.

4. جمع مال و نعمت ها کبر آور و توهم بزرگی آورد.

5.جمع مال و نعمت ها تفاخر آور بر نزدیکان است

که تفاخر از مراتب پایین تر تکبر است.

6.جمع مال و نعمت ها تکاثر آور و  حرص آور و غفلت آور است

که انسان را به کبر دائم مبتلی سازد.

7.جمع مال و نعمت ها، مشغولی آور و ملعبه آور است به طوری که فرد

در همه ی لحظات به مال اندوزی و نعمت اندوزي

بی وقفه عادت  و انس می نماید.

8. جمع آوری مال و نعمت ها بخل آور و حسد آور است.

وقتی که فرد به صفت بخل آور و حسد آور مبتلا می شود

حقوق دیگران را ضایع و از زکات دوری نموده

و از ارحام و ضعفا و خانواده قطع رسیدگی نماید.

9. جمع آوری مال و نعمت ها تبذیر آور است.

یعنی فرد مال و نعمت ها را در خلاف رضای حق

و در راه سفها و فساق صرف نماید.

10.جمع آوری مال و نعمت ها غرور آور و طمع آور است

.که غرور حد اعلی تکبر است 

و فرد فقط خود را بیند و خودبین گردد و خدا را نبیند و فرعون شود.

و از وسعت مال ادعای خدایی نماید.

و طمع بر نعمت ها و اموال ديگران ورزد و متجاوز گردد

پس مشاهده می گردد که در دچار شدن به صفت تکبر از ده پله  نزولی

نفس أماره باید تنزل کرد. تا به این صفت مذموم مبتلا گشت

1.پله ی یک طغیان 2.  پله ي ظلم به نفس

3.  پله ي ظلم به رب و روی گردانی از رب عظیم

4. غرور فردی یا تکبر کوچک

5.تفاخر و غرور بر خانواده و اقارب که تکبر متوسط است.

6.تکاثر است. حرص و غرور بر اجتماع است که تکبر بزرگ است.

7.مال نمایی و بازی با اموال و نعمت ها است.

8. بخل ورزی  و حسد 9. ایجاد تبذیر 

10.ایجاد غرور و  طمع و متکبر النفس شدن

که غرور پله ی آخر سقوط نفس در اماره ی تکبر است.

که فرد دعوی خدایی نماید و فرعون شود. و  بر ديگران متجاوز گردد.

و نفس أماره تبدیل 

به باتلاق و مرداب متعفن  تکبر گشته و درنده گردد.

رب مهربان ما را در رام کردن نفس أماره یاری فرما

و به بیماری تکبر نفس مبتلا مگردان

متشکرم یا ذالفخر و البهاء