نور المبین

رب مهربانم سلام

حضرت جبرئیل(ع) تا پشت مکان أو ادنی متوقف گشت

و او اجازه نداشت وارد آن حریم شود.

ولی به انسان و حضرت نور محمدی (ص)

اجازه بر ورود به مقام قرب فرمودید.

که فقط انسان لیاقت و اجازه داشت

هم صحبت حضرت رب الحق گردد.

 پس روح و نفس انسان تا مقام قرب أو ادنی

جای رشد و صعود و عروج داشت.

 و این روح گنجایش و وسعت و ظرفیت تقرب داشت.

همه ی أهل عالم علوی گفتند که این انسان،ظالم

ومکان اسفلی است و به عالم أعلی نرسد.

و رب مهربان فرمودید که مقام انسان

از همه ی موجودات بالا تر است.

و انسان خلیفه ی نفس خود و خلیفه ی دنیا

و خلیفه ی آخرت خود می باشد.

در این سه جا او پادشاه و فرمانروای خود است.

و بر خلقت انسان،راضی گشتید و فرمودید:

(تبارک الله أحسن الخالقین)

و انسان خاکی أسفل را بسیار گرامی داشتید

زیرا علم داشتید که اگر انسان أسفل خاکی

جهد و تلاش کند در مسیر دستورات حق

روح او ،مقام أو أدنی علوی را درک نماید.

رب مهربان انسان را با همه ظلومی و جهولی و کفوری

بسیار دوست می داشت و با جذبه ی حمایت و عنایت

حضرت حق ،او را تا أو أدنی به عروج می رساند.

و نیستی انسان را در هستی مطلق حق می آمیخت

و نفس مطمئنه و مقام أو أدنی مقام انسان هایی است که

همه ی صفات مذموم و قساوت ساز و آتش ساز را

در خود کشتند و محو نمودند.

نور مطلق شدند و به نور مطلق پیوستند.

از نور آمدند و نور شدند و نور ماندند و به نور پیوستند.

حال انسان،تو خود می دانی که نفست قساوت آتشین دارد.

یا نور غرق در نور مطلق است.

که خیر و شر بر تو روشن گردید.

و رب مهربان بر نفس قسم یاد کرد.

که این نفس،فجور و خیر و شرش را می داند و می فهمد.

رب مهربان،همه ی انسان ها را در درگاه رحمتت

مورد رحم و تعالی قرار بده

متشکرم یا من استسلم کل شئ لقدرته