نور المبین

رب مهربانم سلام

متذکر شدیم که انسان از عدم تا حضور در قیامت 

پنج تحول را پشت سر می گذارد و تجربه می کند:

1.از نیستی و عدم بوده 2.روح از وجود مطلق

بر عدم و نیستی انسان وارد گردد.

3.روح أعلم بر جسم خاکی تعلق گیرد.

4.در زمان مرگ أنس روح به جسم پایان یابد و جدا گردد.

5. حالت إعادت و بازگشت جسم به روح در قیامت

وقتی بر نیستی و عدم شئ نور حق ظهور یابد.

بر خاک بی درک، درک و شعور ظهور یابد.

گویی نور مطلق،روح را در مکانی 

کوچک و محدود و مقبوض ساکن سازد.

و روح  لطیف و وسیع در جسم خاکی از لطافت

به سستی و کدورت و غلظت و ضعف مبتلا گردد.

و روح در تن خاکی ،نه جای عروج دارد و نه جای وسعت

و تازه باید جلوی درنده گی نفس أماره را بگیرد.

تا لطافت روح را نسوزاند و به قساوت بدل نکند.

روح أعلم ،معرفت ها ،وسعت ها و علم ها داشت

از صفات ذات،که از عالم علوی فرا گرفته بود.

و روح عالم و أعلم به خود و عالم بود.

و با صفات ذات حق، و با صفات اراده ی مطلق حق

و با صفات حی مطلق حق و با صفات تکلم مطلق حق

و با صفات سمیع مطلق حق و صفات بصیر مطلق حق

و با صفات علم مطلق حق و با صفات قدرت قادر مطلق حق

و با صفات باقی ابقی مطلق حق آشنا شده بود.

و چون روح أعلم در تن أسفل ساکن شد.

استعداد ها و وسعت ها و ذوقش

به واسطه ی جسم خاکی تن محدود و ضعیف گشت.

پس روح أعلم در جسم خاکی ساکن شد تا بیاموزد

و نفس أماره را رام  و تربیت نماید.

و از چهار دکمه ی انتخابی در روح با اختیار انتخاب نماید که:

1. دکمه ی نفس أماره 2. دکمه ی نفس لوامه

3. دکمه ی نفس ملهمه و 4. دکمه ی نفس مطمئنه

کارآمد ترین دکمه را و مفید ترین آن را

در تربیت  و ارتقا روح انتخاب نماید.

روح در عالم علوی علم به کلیات علوی داشت.

و زمانی که در معدن تن خاکی

که آغشته به تعلقات مادی بود.ساکن شد.

با جزییات عالم ماده به شناخت معرفت صفات أسماء رب نائل آمد.

وقتی  روح در تن مادی و خاکی ساکن شد

به تفاوت آزادی در آسایش ابدی و پرواز در عرش أعلی

 با دنیای مادی خاکی ثقیل،پر از دامگاه ها،محدودیت ها

تعارض ها،تزاحم ها،تفاوت ها،تضاد ها،توحش ها،ظلمت ها،تعدی ها

تبدیل شدن روح انسان از لطافت به قساوت و ثقالت ها آشنا گردید.

و روح آموخت که چگونه خود را

در تن خاکی محدود و مقبوض وسعت دهد.

روح در این دنیا و در تن خاکی با صفات أسماء رب الهی

چون رزاق،رحمان و رحیم و غفار و ستار

و منعم و محسن و وهاب  و تواب آشنا گشت.

 و فقط  روح در مدرسه ی نیاز های تن خاکی

با اسماء الهی آشنا می گشت.

روح در این دنیای خاکی آموخت

که یا روح باید جسم خاکی و نفس أماره را بزرگ و ارتقا دهد.

 و اگر روح سستی نماید. جسم خاکی مبقوض

وسعت روح را ضعیف و محدود سازد.

و در روح شریف چهار مرتبه ی نفس از جانب خدای مهربان تعبیه شده

که اگر نفس در طفلی و کاهلی و سستی متوقف ماند .أماره گردد.

و اگر بر تلاش و سعی خود،اندکی بیفزاید

و نفس أماره را مورد توجه و تنبه قرار دهد.

به لوامه ارتقا یابد.

و اگر نفس لوامه را مورد تربیت بیشتر و ارتقا قرار دهد.

به مقام ملهمه رسد.

و اگر روح دستورات شریعت حق را به طور کامل اجرا نماید.

به مقام مطمئنه نائل گردد.

پس رتبه ی روح نفس هر انسان،نشانه ی آن است که

تا چه درجه ای برای ارتقای نفس خود،زحمت و تلاش نموده است.

و شاخه های تعلقات نفس رنگارنگ خود را

تا کدام وسعت حذف و محو و ریشه کن ساخته است.

و افسار نفس را تا چه درجه ای محکم به توکل رب بسته است.

رب مهربانم همه ی انسان ها را

در رام کردن نفس سرکش موفق  بدار

متشکرم یا من تشققت الجبال من مخافته