نور المبین

رب مهربانم سلام،

در پرتو نور مهرت،نقص ها و تاریکی هایم را پوشاندید.

و همواره نگهبانان مهربان را بر مراقبت من و همه ی موجودات گماردید.

تا خواری در پایم فرو نرود و احساس ناراحتی نداشته باشم.

برای همه ی مخلوقاتت محافظانی قرار دادی

که به شدت از آن ها مراقبت کنند.

چه قدر شگفت انگیز است که همه ی مخلوقات

محافظانی دارند که به شدت در حفظ آن ها می کوشند.

چگون این همه مهر و محبت رب مهربان،قابل تشکر و جبران است.

رب مهربانم،آن قدر همه ی ساخته هایتان را دوست داشتید

که بر آن ها نگهبان ها گماردید

بی منت و با کمال احترام تا رنجی احساس نکنند

و در کمال امتنان بر ما احترام گذاشتید.

و ما را محترم شمردید.

ولی ما قدر ارزش خود را ندانستیم.

و ارزشمندی خود را فهم نکردیم.

چون به مرض سختی و ضخامت و قساوت تن کوزه ای مبتلا شده بودیم.

در سختی و شادی ،مراقبتمان فرمودید.

چگونه می شود از این همه لطف و مهر بی کران تشکر کرد و شکر آن را به جا آورد.

روزیمان هر روز در خانه آماده بود.

بی منت و در کمال احترام برایمان محیا بود.

رب مهربانم،یاریمان فرما،

تا آن قدر خود را به تاریکی ها وظلمت ها آغشته ننماییم.

تا ضخیم و غلیظ وکدر نشویم.

تا جایی  و روزنه ای برای عبور نور ربم  در ما باقی بماند

متشکرم لطیف مهربان عزیز از مهر بی کرانت

 

نور مهربان سلام

نورت را بر من دریغ مدار،

هر چند نور ربم درتمام ذرات موجودات حضور و ظهور دارد

و موجودی چون انسان کوزه ای شکننده

با ظلم به خود دچار کدورت،غلظت و قساوت و شقاوت می شود

وقتی روح زلالم را دچار کدورت کردم.

مانع عبور نور مهربانی در خود شدم

ای خدا،ای مهربان،ای سازنده عظیم،کمکم فرما تا سخت و غلیظ نشوم

تا نور مهرت در من جریان یابد

و هر روز خود را در پاکی آن نور بغلطانم

و سرور یابم و صیقلی شوم و فطرتم پاک بماند.

دیده به نور بشویم،سمع به نور بشویم و زبان به نور گشایم.

تاریکی ها و ظلمتهای روحم محو شود.

کدورت ها و غلظت های تن تبدیل به نرمی و رقت و خلوص گردد.

تا تاریکی کوزه ی شکننده ام را به نور بگشایم.

و تاریکی خودیت و منیت را به ظهور و حضور نور ربم محو نمایم.

و روشنی نور را درک نمایم و خودیت و جهولت و ظلومت را محو نمایم.

و به نور ربم روشن شوم و روشن بمانم.

ای همه نور،تاریکی هایم را محو نما از لطف بیکرانت،

متشکرم ای نور مهربان

 

خدا و سازنده ی مهربانم سلام

هر روز به لطف رب مهربانم محتاج و نیازمندم

به لطف شما گدا و عاجزم و نیازمندم

خدای مهربانم، هر روز مرا می بخشید و اشتباهاتم را پنهان می سازید

و در رفع اشکالاتم و کج روی هایم، به من یاری می رسانید.

و همیشه از لطف همیشگی ربم برخوردارم.

لطف سرشارت را از طریق سپاهیان یاری رسانت بر من می رسانید.

تا موانع را از پیش پای  ما انسان های جهول  و کفور و مانع ساز بردارند.

سازنده مهربانم تمام لحظات، نادانی و کفوری و جهولی و عجولی را برما ببخش.

وما را از دیگر مخلوقاتت بی نیاز گردان.

ای مهربان بی منت،خدای مهربانم

ما در تمام لحظات با جهالت و کفران وعجولی

و در عین شکنندگی به خود و دیگران  ستم  می کنیم.

اگر مراقبت ها و نظارت رب مهربان نبود.

معلوم نبود تا کجا غرق در ظلمت و قساوت و کدورت می شدیم

نور مهربان، هر آن کس که رب مهربان به او نظر کند.

در امان و در جوار نورت در امنیت و حفظ و سلامت است.

رب مهربانم توانایی ام ده تا دیده گان و سمع و زبانم

به راه آیند و یکی شوند و  به نورت روشن شوند.

نور را ببینند،بشنوند و بگویند و از ظلمت خودیت  و منیت خارج گردند.

متشکرم ای همه نور

خدای مهربانم سلام،سازنده ی لطیف سلام

بابت تمام لحظات زندگی

و موجود بودنم و این همه شگفتی که خلق نمودید

که تصور از تصویرگری آن عاجز و عقل از فهم آن در شگفت و حیران است.

رب مهربانم،سرگشته ام از این که آن قدر عاجزم

که زبانم قاصر و کوتاه و عاجز است

از بیان الفاظ و شکری که در شأن مقام رب عظیم باشد.

ولی ربم،قصور و عجز و ضعفم را در من همیشه در نظر دارید

و بر  من  صبور هستید همچون باغبانی با گل خود

خدای مهربانم،بندگانی که دوست داشتید و دوستان رب مهربان هستند

در راه ربم جان می دهند و جسم به سختی می اندازند

ودر راه ربم می جنگند و خود را به خطر می اندازند.

رنج می بینند و به غربت هجرت می کنند.

از نعمت ها می گذرند و راهی دیار رنج ها می شوند

در راه تو کوزه ی خود را بارها و بارها می شکنند و خرد می کنند.

خودیت و منیت خودرا هر روز خرد می کنندبا تبر عقل خود

که از نور ربم روشن می گردد.

ای ربم،به دلیل همین صفات از خود گذشتگی دوستانتان

عشق آن ها را پذیرفتید و عاشق آن ها گشتید

خدای مهربانم ما را هم پیرو دوستانت قرار ده

ضعف ما را تبدیل به سعی و قدرت و تلاش در راه رضای خود قرار ده

و بر من رحم فرما، از رحم دائمی شما بر خود متشکرم ای راحم و رحیم

 

 

 

رب مهربانم سلام،تشكر مرا

بابت تمام ذراتي كه خلق شدند و  خلق خواهند شد. بپذير 

خداي مهربانم ،مي دانم كه تمام مخلوقاتت

به تسبيح دائم ربم مشغولندو دائم تسبيح گويند

در تمام لحظات تمام مخلوقاتت ،

سپاس ابدي را بر خود واجب كردند به جز انسان جهول

تمام مخلوقاتت شيفته واقعي عظمت رب هستند

خدايا چرا فقط انسان كوزه اي آزاد و مختار نا فرماني مي كند؟

چرا ما انسان ها تسبيح دائم نمي گوييم؟

و عملكردمان برخلاف مخلوقات ديگر است؟

چرا ما كوزه ي متمرد نظم خلقت را به هم مي زنيم؟

و هماهنگي ها را به ناهماهنگي تبديل مي كنيم؟

چرا ربم برما صبور بود و در مهرش كاستي نبود؟

چرا همه ي مخلوقات شيفته ي رب عظيم بودند؟

و  چرا رب عظيم شيفته ي انسان كوزه اي

متمرد،عهدشكن،ظلمتجو و خود بين بود؟

و اين واقعيت چه بسيار شگفت انگيز و اعجاب انگيز است.

ربم مهربانم،تشكر از مهر بي كرانت را

از بنده ي كوزه اي شكننده ي،متمرد و خودبين بپذير

و بر من ببخش تمام كوتاهي هاي مكرر و پياپي عمرم را

اي ارحم راحمين، اي مهر بي كران ابدي، سپاسگزارم