نور المبین

رب مهربانم سلام

رب مهربان بسيار بر انسان ها راحم و مهربان بوديد

و هر روز نور حضورتان بر قالب گلي مان مي گذشت

و دست نور و قربتان بر سر قالب خاكي مان مي گسترانيد

تا هر روز كدورت ها را بر قلبمان پاك كنيد

و غبار هاي آيينه ي قلبمان را مي زوديد

بلكه ما انسان ها هدايت و بيدار شويم

و نور حضورتان را ببينيم.

ولي ما انسان ها حتي حركتي كوتاه

در جهت تغيير خود نداشتيم

گويي سال هاست كه مرده بوديم

رب مهربان آيينه ي قلب و نفس ما انسان ها را

هر روز از غبار غفلت محو مي كرديد

 و عظمت خود را در چهره ي مخلوقات مي ديديد

ولي من و همه ي انسان ها

نه فطرت و نفس غبار گرفته مان را مي ديديم

و نه حضور هميشگي ربمان را درك مي كرديم

رب مهربان در همه ي انسان ها

چه خرائن نفيسي گزارديد

كه به هيچ يك از مخلوقاتت

اجازه ي حضور در ساخت آن را نداديد

تا چه حد آن دُّر گرانبها و خاص و نفيس بود.

كه از همه ي عالم پنهان داشتيد

و به تنهايي خزانه داري دُّر انسان را به عهده گرفتيد

اي رب راحم

درك ما را از حضورتان رفيع گردان

متشكرم يا مجزل العطايا