نور المبین

سازنده ی مهربانم سلام،

ای رب مهربانی

که همه ی آفریده هایت را در خدمت من کوزه خلق کردی

و تمام نعمت هایت را به پای ما انسان ها ریختی

ولی ما بازیگوش هستیم و این همه نعمت را نمی بینیم

گویا نابینا هستیم یا دکمه بینایی مان را روشن نکردیم

و چشمانمان همیشه در حالتoff و خاموش است

رب مهربانم، چرا همه ي مخلوقات شما

ذاكر و فروتن و متواضع و شكر گزارند

ولي ما انسان ها و سفال ها و كوزه هاي شكننده

پرغرور و ناشكر و قلدر هستيم

وداراي مرض خودبزرگ بيني هستيم.

چرا آن قدر در تفكرمان ،خودمان را بزرگ كرده ايم

كه آفريده اي جز خود را نمي بينيم

حتي آفريدگار را نمي بينيم

چرا ديدگانمان فقط خودمان را مي بيند و لا غير

چرا ديدگانمان خود بين شده است

چرا ما كوزه ها سعي مي كنيم وقايع بزرگ آفرينش را نديده بگيريم.

و آفريده ها و نعمت ها را با ادراك خودمان

آن قدر كوچك و خرد و بي اهميت جلوه مي دهيم.

رب بزرگم كمكم كن ياري ام فرما

تا روزنه چشم و ديده ام را وسيع نمايم

تا همه ي وقايع و شگفتي هاي هستي را

به اندازه و بزرگي و عظمت و شگفتي واقعي خودش درك كنم

نه آن كه به قدر فهم خرد خود كوچك نمايم

و به پايين ترين و بي ارزش ترين سطح درك برسانم و ناشكري كنم

پس از تو متشكرم و ياري ام فرما در خردمندي و بيناشدن