نور المبین

رب مهربانم سلام

در عهد ألست ذوق نور افاضه ی حق را در معدن تن خاکی مان چشاندی.

و تن خاکی مان به دنبال تجربه ی مجدد رسیدن به آن نور مهر ابدی

با شوق و همت به طلب نور رحمتت به راه افتاد.

 طلب ذوق و شوق از رسیدن افاضه ی

نور حق بر تن خاکی مان مدام بود.

زیرا که روحمان همچون روغنی که بر آب نمی ماند و قاطی آب نمی گردد.

در تن خاکی مان با خاک تنمان آغشته نمی گشت

و بهانه می گرفت و از دنیا فاصله می گرفت.

زیرا طینت مان را آغشته به  نور لطفت کردی

که روحمان غیر از حضرت دوست

از همه ی تعلقات دنیا روی گردان بود.

و چون طفلی  تجربه ی افاضه ی

نور  مهر حضرت حق برایش کفایت داشت.

روحمان مانند روغن بود.

که با افاضه ی نور مهر و نور رحم و نور لطف

از جانب حضرت حق آتش  محبت می گرفت.

 و این سوختن محبت انگیز چه زیبا و شگفت انگیز بود.

چگونه سوختن محبت انگیز در معدن تن خاکی

زیبا و شگفت انگیز می شد؟

این سوختن محبت انگیز به حضرت حق

چه دوست داشتنی و بی نظیر  و خوشایند و روح افزا بود.

چون  طینت تن خاکی مان به افاضه ی نور حق

آغشته و متبرک گشته بود آتشی که محبت ابدی می افروخت.

وقتی  دل و نفس سنگی را با آتش کبریت ذکر حق آمیختی و آتش زدی

شراره ی نور رحمت ابدی در تن خاکی  روشن می ماند.

و وقتی نفس و دل در آتش محبت ابدی نور حق ذوب شد.

آن سوختن تن خاکی روشن گر و روشن افزا خواهد بود.

و چه روشنایی زیبا و تکرار نشدنی و وصف ناپذیری

از افاضه ی نور حق مهربان.

رب مهربان  تن خاکی همه ی انسان ها را

با نور روح پر مهرت غسل دادی و متبرک ساختی

تا همیشه ما را مورد حمایت و عنایت و هدایت مهرت قرار دهی

متشکرم یا دیّان ابدی