نور المبین

رب مهربانم سلام

همه ی مخلوقات ادب و خضوع و تواضع و شکر نعمتشان

از انسان بیشتر است و همه ی مخلوقات دائم الذکر هستند.

اگر انسان همه ی لحظات و نَفَس های خود را

ذکر و شکر بگوید باز حق بندگی و سپاس

و لطف بیکران رب  مهربان را نمی تواند به جای آورد.

وهر ذکر و تشکر از رب، نور و شوق و ذوقی و شعفی

در قلب انسان پدید آورد.

همان طور که حواس ظاهر چشم و گوش و زبان

و ذائقه و لامسه باشد.

حواس باطن هم عقل و دل و سِرّ و روح و خفی باشد.

پس می بینیم که پنج حواس را در ظاهر

و پنج حواس را در باطن باید مورد پرورش و تربیت قرار دهیم.

یاد و تشکر از خدا زوائد حواس ظاهر و زوائد معدن تاریک تن

و زوائد حواس باطن را صیقل و تراش دهد و محو نماید.

اگر حواس باطن رشد نماید.

شناخت نعمت های زیادی را بر ما کشف و روشن سازد.

که غیر قابل تصور و فهم انسان باشد.

و هر حواس باطن که ظهور و رشد یابد.

به همان میزان حضور و ظهور نور حق بر آن حواس افزون گردد.

مداومت شکر و یاد خدا باعث ظهور

و پیشرفت در رشد حواس باطن

و عروج در فهم معانی می گردد.

یعنی با ذکر و شکر رب مهربان،حواس عقل در انسان رشد و ظهور یابد.

و ظهور عقل سبب رشد و ظهور حواس دل گردد.

و ظهور حواس قلب باعث ظهور و رشد حواس سِرّ گردد.

و ظهور حواس سِرّ سبب ظهور و رشد حواس روح گردد.

و ظهور حواس روح سبب ظهور و رشد حواس خفی گردد.

پس ترتیب ظهور و رشد حواس باطن و تحول آن

 بستگی به میزان تذکر و شکر  و گفتگو با رب مهربان دارد.

ای رب مهربان حواس ظاهر ما انسان ها را همچون مخلوقات دیگرت

مطیع و خاضع و رام گردان.

و حواس ظاهر ما را موجب ارتقا و رشد حواس باطن مان قرار ده

تا شاکر نعمت های بی کران رب مهربان باشیم.

متشکرم یا من هو عنده حسن الثواب