نور المبین

رب مهربانم سلام،تشكر مرا

بابت تمام ذراتي كه خلق شدند و  خلق خواهند شد. بپذير 

خداي مهربانم ،مي دانم كه تمام مخلوقاتت

به تسبيح دائم ربم مشغولندو دائم تسبيح گويند

در تمام لحظات تمام مخلوقاتت ،

سپاس ابدي را بر خود واجب كردند به جز انسان جهول

تمام مخلوقاتت شيفته واقعي عظمت رب هستند

خدايا چرا فقط انسان كوزه اي آزاد و مختار نا فرماني مي كند؟

چرا ما انسان ها تسبيح دائم نمي گوييم؟

و عملكردمان برخلاف مخلوقات ديگر است؟

چرا ما كوزه ي متمرد نظم خلقت را به هم مي زنيم؟

و هماهنگي ها را به ناهماهنگي تبديل مي كنيم؟

چرا ربم برما صبور بود و در مهرش كاستي نبود؟

چرا همه ي مخلوقات شيفته ي رب عظيم بودند؟

و  چرا رب عظيم شيفته ي انسان كوزه اي

متمرد،عهدشكن،ظلمتجو و خود بين بود؟

و اين واقعيت چه بسيار شگفت انگيز و اعجاب انگيز است.

ربم مهربانم،تشكر از مهر بي كرانت را

از بنده ي كوزه اي شكننده ي،متمرد و خودبين بپذير

و بر من ببخش تمام كوتاهي هاي مكرر و پياپي عمرم را

اي ارحم راحمين، اي مهر بي كران ابدي، سپاسگزارم

 

 

خدای مهربانم  سلام

تشکر همیشگی ام را ای رب بزرگ و باعظمت

بابت تمام لحظات زنده بودنم و موجود شدنم بپذیرید.

 وعذر و کوتاهی مرا در تمام لحظات زندگی کوزه ای ام بپذیرید.

و مرا مانند همیشه و همه ی لحظات

مورد لطف و رحمت و مهر خود قرار دهید.

ای خدای مهربانم، بندگانی دارید که آنها را بسیار دوست می دارید.

و بارها دستور فرمودید

ایشان را الگوی خود در زندگی و راهنما در مسیر راه قرار دهیم.

تا به بیراهه ها و ورود ممنوع ها وارد نشویم.

مثل آنها عمل کنیم تا نظیر آنها

در زمره ی دوستان شما رب مهربان قرار گیریم.

رب مهربانم،توفیق و یاریمان ده که از دوستان شما پیروی کنیم.

و همان انسانی شویم  که مورد نظر شماست.

انسانی که در کوزه ی خود،اسیر و زندانی نیست.

خفته نیست راکد نیست سنگ نشده

 تا مورد نظر رب مهربانمان باشیم.

رب بزرگ،سازنده ی پر مهر و با عظمت.

من کوزه ی شکننده ی ضعیف و جهول و کفور و ظلومم.

پس هیچ گاه مرا تنها به خود وامگذار.

که اگر لطف رب مهربانم نباشد تاریکی و ظلمت بر من حاکم می شود.

ای رب عظیم، من به لطف شما محتاج و نیازمندم و عاجزم

عجز مرا بپذیرید و بر من رحم نمایید.

 

خدای مهربانم سلام

صاحب با لطف و کرم سلام

رب مهربانم از ما به اندازه ی وسع و توانمان انتظار داشتی نه بیشتر

یک وظیفه ساده و آسان بر ما قرار دادی

و آن پاک زیستن و پاک ماندن بود

که از انجام آن هم قصور کردم

خدای مهربانم

جز خوب بودن و خوب ماندن از ما نخواستی

این تنها انتظار ربم از ما بود

و این امانت  را حفظ نکردیم و شرم نکردیم

اجازه دادم، هر ممنوعی که نهی فرمودی

در زندان کوزه ای ام واردشود

روحم هر روز کدرتر شد و از شفافیت خارج شد

و کوزه ی جانم سخت تر شد

روحم مکدر و وجودم سخت شد

از رقت روح، به قساوت قلب رسیدم

مانند سنگ سخت شدم

حتی سنگ های خلقتت به مرور شفاف و لطیف شدند

سنگ ها به سوی شفافیت رفتند و من به قساوت و سختی رسیدم

رب مهربانم،در تمام لحظات سرپیچی و تمرد داشتم

صاحب مهربانم،یاری ام فرما

در حمد و ستایشی که منجر به رقت و اصلاح من شود

و غلظت و کدورت را از من زایل فرما

و با عنایاتت مرا رام و فرمانبردار اوامرت قرار ده

به گونه ای فرمانبردار شوم که تا رضایت و بخشش و خشنودی ربم را جلب نمایم

رب مهربانم هر روز به شما پناه می آورم

ولی به امر شما عمل نمی کنم توفیقم ده

که روح و جانم هماهنگ شود در فرمانبرداری و اطاعت

رب مهربانم که همه ی مخلوقاتت را محافظت می نمایی یاری ام فرما

ای لطیف ابدی، مرا تنها مگذار

به لطف و یاری ربم محتاجم

 

رب مهربانم سلام،از کدام نعمتت بگویم و بابت کدام نعمتت تشکر کنم

که کوزه ا ی عاجز  و ضعیفم.

بار ها فرمودید تا هر جای بی راهه رفتی و فهمیدی ،لجاجت نکن و برگرد

چون بی راهه عمیق تر و تاریک تر و تنگ تر وبرایم خطرناک تر است

فرمودی در این بی راهه که می روی 

امکان ریزش و لغزش همیشگی وجود دارد.

ولی هر آن که برگردی نور را خواهی دید. 

ونور همیشه نمایان است

ولی اگر برنگردی و به اعماق تاریکی و باتلاق ظلمت بروی

نور را نخواهی دید

چون کوزه ی ضعیف هستی

و اگر نور را ندیدی علامت آن است که در تاریکی و باتلاق ظلمت غرق شدی

و امید به نجاتت نیست

ولی من کوزه ی پر مدعا ، به نور پشت کرده و هم چنان 

اعماق تاریکی و ظلمت را مقصد خود قرار دادم

من کوزه ی شکننده ی لج باز که با دیدن یک حشره می ترسیدم

و با وزیدن یک باد می لرزیدم

و با آمدن یک رعد وحشت می کردم

و با نیامدن نفسم دچار رعب می شدم

و با زلزله ای هراسان می شدم

ولی در باتلاق گمراهی بوی تعفن گرفتم و رنجییدم

و خفه شدم و شکسته شدم و اسیر شدم و فرو رفتم

 و غرق شدم وآزار دیدم

حتی دیگر کو زه ها از من به عنوان سکوی پرش خود استفاده کردند

له شدم و خرد شدم و ترک برداشتم

ولی ندیدم که ربم همیشه حاضر است

و دست مهر ربم را نگرفتم و برنگشتم و عبرت نگرفتم

و شرم نکردم و کمک نخواستم و مثل همیشه با لجبازی 

پشت به ربم به مسیر نابودی ادامه دادم

حتی فرشتگان امدادت را به کمک فرستادی دست رد زدم

و گفتم خود می دانم ،خود می فهمم ،خود می توانم

آری،از باد تکبر و تک روی آن قدر پر شده بودم که جز خود را نمی دیدم

راه و روزنه ها به امید و نور و اصلاح را به خود بستم

ودر قفسم کوزه ایم،زندانی خودم شدم

حتی فرمودید، در زندان تنت

لااقل با ربت سخن بگو تا احساس تنهایی نکنی

ولی در خود آنچنان زندانی شده بودم

گویا اتصال همه ی جوارحم از کار ایستاده بود و جوارحم از کار افتاده بودند

اتصال جوارحم قطع شده بود

ارتباط جوارحم خاموش شده بود

آری خودم دکمه خاموش را انتخاب کرده بودم 

من مانده بودم و جوارحی که اتصال آن را با منبع نور و رحمت قطع کرده بودم

خدای مهربانم، نادم و پشیمانم مرا درقفس کوزه ایم یک لحظه  تنها مگذار

سلام خدای مهربان،سلام صاحب مهربانم

خدای مهربانم، چرا ما کار های خود را و ساخته های خود را

و تولیدات خود را ،بزرگ می بینیم

و خلقت و ساخت ها و تولید های ربم را کوچک می بینیم 

و کوچک میدانیم و کوچک می فهمیم

در تمام لحظات ،مشغول بازی گوشی

بی راهه گردی،کج راه گردی

و گمراهی بودم 

وبه تمام راه هایی وارد می شدم که در کتاب رب مهربانم قرآن

ورود به آن را ه ها ممنوع بود

من به تمام راه های ورود ممنوع وارد می شدم

و دستورات و راهنمایی ربم را نادیده می گرفتم و به آن پشت می کردم

بار ها دستور فرمودید ،کتاب انسان ساز و راهنمای قرآن را مطالعه کنم

تا راه را گم نکنم و بی بیراهه نروم

ولی من مدعی کله شق ،لجباز و عجول و یک دنده ی نافرمان

چون بچه ی لجباز، به شیطنت مشغول شدم

یا رب مهربانم با دیده ی  مهر بر من نگریستید

و کوتاهی هایم را نادیده گرفتید

و در تمام لحظات مراقبم بودید 

برایم خیر و خوبی خواستید

یا رب فرمودید،هر گاه به بیراهه رفتم

ودر باتلاق  تکبرم فرو رفتم سریع برگردم

ولی آن قدر از باد تکبر پر شدم، حتی تا انفجار و نابودی رفتم

و پشت به رب و سازنده مهربانم  بودم

و برنگشتم و حیا نکردم از حضور صاحبم

در محضر ربم هر آن چه از بی ادبی و تمرد بود کم نگذاشتم

یا رب باز بر من بخشیدی و برایم بهترین ها را در نظر گرفتید

و همواره بر من ،کوزه ی نافرمان شکننده

امید اصلاح  و برگشت داشتید

ولی بنده ی کو زه ی شکننده متکبر

چرخیدم و چریدم

بلعیدم و خفتم

ونابود کردم

و یک لحظه ابا و حیا نداشتم

از نگهداری امانات و نعمات الهی

ای رب بزرگم از حضور پرنور و مهر شما سپاسگذارم

که نور  ربم در تمام لحظات در جاده و راه روشن بود

ولی من راه تاریکی وظلمت را انتخاب کردم

و گفتم که من راه را بهتر می دانم نه سازنده و ربم

خدای مهربانم از این که سخنانم را شنیدید از شما سپاسگزارم

در تمام لحظات یاری ام فرما

تا در جهت لطف و رضایتت حرکت نمایم