نور المبین

رب مهربانم سلام

همه ی ملائک انگشت حیرت داشتند

که حضرت عزت با خاک با رتبه ی ذلت چه سازد

دُّر وجودی پنهان در این خاک ذلیل

 دُّر محبت خالق مهربان به مخلوق بود

در قالب خاک ذلیل و کدر پنهان 

عشقی ابدی از خالق ابدی به مخلوق ابدی که من و انسان ها باید

این دُّر را می جستیم و می یافتیم

سال ها و روز ها  و ساعت ها گذشت

ولی دُّر را نخواستیم که بیابیم

که اگر آن را می یافتیم و کشف می کردیم

برنده ی عالم علوی می شدیم

و مورد تمسخر ملائک قرار نمی گرفتیم

فطرت تابناک و زلال روح لطیف را

در قالب تاریک خاکی پنهان ساختی

و و ظیفه ام یافتن فطرت زلال روح در کدورت های معدن تنم بود

دُّری که همه ی مخلوقات به فرموده ی ربم بر آن خلقت سجده کردند

رب مهربانم از باران رحمتت بر قالب خاکی ام باراندی

و گل و کدورتم تبدیل به نور دل شد.

نوری که در همه ی تاریکی ها به دنبال خالق مهربان بود

نوری که هیچ گاه خاموش نمی شد

و با یاد ربم روشن تر می گشت بر هدایتم

ای رب مهربان بر پرتوی نور دلم بیفزای

تا یاد ربم را فراموش نکنم

متشکرم یا کاشف البلایا